Ο Φραγκλίνος Ρούζβελτ και η ελληνική κρίση

Στις 11 Ιανουαρίου 1944, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Φραγκλίνος Ρούζβελτ -μετά από τέσσερις θητείες, παρακαλώ!- πρότεινε στον αμερικανικό λαό την υιοθέτηση μιας Δεύτερης Διακήρυξης για τα ανθρώπινα δικαιώματα (Second Bill of Rights). Το επίκαιρο της ιστορίας αυτής έχει να κάνει με το γεγονός ότι βάσισε τη Διακήρυξη αυτή στο ζήτημα των οικονομικών δικαιωμάτων των πολιτών, σε συνάρτηση με την εξασφάλιση ίσων ευκαιριών για όλους στην "αναζήτηση της ευτυχίας".

Η Διακήρυξη αυτή πρόβλεπε μεταξύ άλλων:


1. Εξασφάλιση μιας χρήσιμης και αποδοτικής εργασίας, που να εξασφαλίζει τροφή, ένδυση και αναψυχή
2. Δικαίωμα στον κάθε αγρότη να καλλιεργεί και να πουλά τα προϊόντα του σε απόδοση που θα προσφέρει στην οικογένειά του μια αξιοπρεπή διαβίωση
3. Προστασία του επιχειρηματία -μεγάλου ή μικρού- από τον αθέμιτο ανταγωνισμό και τα μονοπώλια, εσωτερικά ή εξωτερικά, καθώς και διασφάλιση μιας ατμόσφαιρας ελευθερίας στο εμπόριο
4. Δικαίωμα κάθε οικογένειας σε ένα αξιοπρεπές σπίτι
5. Δικαίωμα για δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη
6. Δικαίωμα για μια καλή εκπαίδευση
7. Κοινωνική ασφάλεια και το δικαίωμα σε επαρκή προστασία από τους ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥΣ ΦΟΒΟΥΣ (!) γήρατος, ασθένειας, ατυχημάτων και ανεργίας

Σε όλα τα παραπάνω ο Ρούζβελτ έβλεπε μια ελπίδα για καλλιέργεια ενός κλίματος ασφάλειας και ευημερίας, τόσο για τη χώρα του όσο και για τον υπόλοιπο κόσμο. Σύμφωνα με πολλούς μελετητές, την εποχή εκείνη είχαν αρχίσει ήδη να εξυφαίνονται τα οικονομικά εγκλήματα που κορυφώνονται στην εποχή μας, καθώς παρόμοιες ανησυχίες σχετικά με "κύκλους" που επιβουλεύονται τις Δημοκρατίες συναντάμε σε ομιλίες των Τζ.Φ. Κένεντι και Τζ. Κάρτερ, μετέπειτα προέδρων των ΗΠΑ. Οι δύσκολες ώρες που περνάει η χώρα μας φαίνεται δυστυχώς πως έχουν άμεση σχέση με τους "κύκλους" αυτούς και επισημαίνουν πως μια πραγματική πολιτική πρόταση σε μια πραγματική Δημοκρατία θα πρέπει να προτείνει κάτι ανάλογο...

Θα παρατηρήσατε οτι στη Διακήρυξη επαναλαμβάνονται αρκετές φορές λέξεις όπως Αξιοπρέπεια και Ελευθερία, στοιχεία τα οποία με την παρούσα πολιτική της χώρας μας αφαιρούνται σταδιακά από εμάς. Ίσως η κυβέρνησή μας (;) να έπρεπε να έχει πάνω-πάνω στην ατζέντα της την παραπάνω διακήρυξη, αντί να καλωσορίζει στη χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία απάνθρωπα οικονομικά μέτρα, που το μόνο που θα κάνουν είναι να την διαλύσουν. Κατά τα σοφά λεγόμενα του Ρούζβελτ: "Οι δικτατορίες φτιάχνονται με υλικά τους πεινασμένους και τους άνεργους". Οι οικονομικές δικτατορίες του 21ου αιώνα γιατί να αποτελέσουν εξαίρεση;

Οι παραπάνω διαπιστώσεις μάς φέρνουν μπροστά στο εξής ερώτημα: η "αναζήτηση της ευτυχίας" για τους ανθρώπους περιλαμβάνεται στην ατζέντα της σημερινής πολιτικής ή μόνο η ευτυχία των τραπεζών; Τα εναλλακτικά οικονομικά μοντέλα φαίνεται να αποδίδουν καρπούς: στη Βραζιλία είχαμε 1.000.000 νέες θέσεις εργασίας τον τελευταίο χρόνο και ανάπτυξη 7%, με μια πολιτική τελείως διαφορετική από αυτή που εφαρμόζεται στη χώρα μας, υπενθυμίζοντάς μας πως στο κέντρο όλων των ενεργειών μας πρέπει να βρίσκεται ο άνθρωπος και η ευτυχία του...

Ο Φραγκλίνος Ρούζβελτ δεν πρόλαβε να δει το τέλος του πολέμου και να εφαρμόσει την πολύ προχωρημένη διακήρυξή του. Ας ελπίσουμε κάποτε να εφαρμοστεί... Εξάλλου θα έχουμε πολλά χρόνια συνεχούς εργασίας με το νέο ασφαλιστικό νομοσχέδιο -όσοι έχουμε δουλειά- άρα και πολλά χρόνια να ελπίζουμε, μέχρι να καταλάβουμε τελικά ότι η Δημοκρατία και οι Διακηρύξεις είναι στο χέρι μας να γίνουν πράξη!

Η ομιλία του Ρούζβελτ, ένα χρόνο πριν αφήσει την τελευταία του πνοή

Σημ. Το συγκεκριμένο απόσπασμα θεωρείτο χαμένο για δεκαετίες, μέχρι που το ανακάλυψε ο δαιμόνιος κινηματογραφιστής Μάικλ Μουρ και το ενσωμάτωσε στην τελευταία του ταινία "Καπιταλισμός: μια ιστορία αγάπης", την οποία θα ήταν πολύ χρήσιμο να δείτε για να καταλάβετε τι παίζεται σήμερα (και) στην Ελλάδα!
Πληροφορίες για την ταινία του Μάικλ Μουρ θα βρείτε πατώντας ΕΔΩ  και ΕΔΩ

Το Ζητούμενο