Πέρασαν 70 χρόνια από τότε.
Το μικρό πολεμικό ήρθε να τιμήσει τη Μεγάλη Μητέρα.
Και έμεινε στην Ιστορία.
Μη το ξεχνάμε, γιατί έχουμε πολλά τέτοια "καραβάκια" που θέλουν πολλοί "φασίστες" (έσω και έξω) να τα "τορπιλίσουν".
Το ΒΠ Κ/Δ ΕΛΛΗ ήταν Ελληνικό "Εύδρομο" κατά την ορολογία του μεσοπολέμου ή "ελαφρύ καταδρομικό" κατά την ορολογία του Β' Παγκοσμίου πολέμου, που έφερε το όνομα της νικοφόρου ναυμαχίας της Έλλης, την διάρκεια του Α' Βαλκανικού Πολέμου.
Ναυπηγήθηκε το 1912 - 1913 στις ΗΠΑ για λογαριασμό της κινεζικής κυβέρνησης με το όνομα "FEI-HUNG", όμως η παραγγελεία ακυρώθηκε λόγω της Εθνικιστικής Επανάστασης που ξεσπασε στην Κίνα την περίοδο εκείνη. Αγοράστηκε τελικά από την ελληνική κυβέρνηση το 1914. Μετασκευάστηκε σχεδόν ριζικά στη Γαλλία μεταξύ των ετών 1925-1927.
Έλαβε μέρος στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο και στη Μικρασιατική Εκστρατεία.
Βυθίστηκε στις 15 Αυγούστου 1940 σε ειρηνική περίοδο από το ιταλικό Υποβρύχιο Delfino και ενώ ήταν αγκυροβολημένο έξω από το λιμάνι της Τήνου όπου και συμμετείχε στις εκδηλώσεις του εορτασμού της Παναγίας.
Από τον τορπιλισμό σκοτώθηκαν 9 υπαξιωματικοί και ναύτες, ενώ τραυματίσθηκαν 24.
Το ίδιο Υποβρύχιο...
αποπειράθηκε στη συνέχεια να τορπιλίσει τα επιβατηγά ΕΛΣΗ και ΕΣΠΕΡΟΣ που βρίσκονταν μέσα στο λιμάνι της Τήνου. Ευτυχώς η απόπειρα απέτυχε και οι τορπίλες κατέστρεψαν μόνο ένα τμήμα του κρηπιδώματος του λιμανιού.
Από το 1945, ανήμερα της βύθισής του, τελείται σχετική δέηση μνήμης, με ρίψεις στεφάνων πάνω από τον υγρό τάφο του. Σήμερα διατηρείται ως μοναδικό κειμήλιο του πλοίου μικρό πυροβόλο επιφανείας δίπλα από το μνημείο ηρώων του ΕΛΛΗ στον εσωτερικό λιμενοβραχίονα της Τήνου και στο σημείο που εξεράγει η πρώτη τορπίλη του Ιταλικού υποβρυχίου, καθώς επίσης και τμήματα της τορπίλης σε ειδικό υπόγειο εκθεσιακό χώρο του Ναού της Παναγίας της Τήνου.
Στη μνήμη λοιπόν του «Eλλη», κάθε 15 Aυγούστου ένα στεφάνι πέφτει στα νερά της Tήνου. Oμως, τι κρύβουν τα νερά που υποδέχονται αυτά τα στεφάνια; Δυστυχώς, όταν φτάσει κανείς στα 47 μέτρα βάθος δεν πρόκειται να συναντήσει το βυθισμένο σκάφος. Tο μόνο που θα συναντήσει είναι μερικές λαμαρίνες. Δηλαδή, ό,τι άφησαν πίσω τους εκείνοι που στη δεκαετία του 1950 δούλευαν επί δύο συνεχή χρόνια και κομμάτιαζαν το «Eλλη» μέσα στο νερό για να το πουλήσουν για παλιοσίδερα... Παραμένει ακόμα αδιευκρίνιστο από πού πήραν, αν πήραν, κάποια άδεια δύο «επιχειρηματίες» της εποχής, οι οποίοι μίσθωσαν τους 8 - 9 σκαφανδροφόροους δύτες που επί δύο χρόνια δούλευαν συστηματικά για το κόψιμο του σκάφους και την ανέλκυση των τμημάτων του τα οποία στη συνέχια πουλήθηκαν για σκραπ.
Eτσι, η Eλλάδα παιανίζει τα εμβατήριά της και ρίχνει τα στεφάνια της σε δυο λαμαρίνες, που για τους ιερόσυλους δεν άξιζαν ούτε για παλιοσίδερα. Kαταλήγοντας εκεί, το «Eλλη» και τα 9 μέλη από το πλήρωμά του που χάθηκαν, μοιάζει απλώς να ακολούθησαν με συνέπεια μέχρι το τέλος τη μοίρα τους, τη μοίρα ενός διπλού προαναγγελθέντος θανάτου.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1980, ο δύτης Αλέξης Παπαδόπουλος και η ομάδα του κατέβηκαν για λογαριασμό του Πολεμικού Nαυτικού στο σημείο που είχε βυθιστεί το «Eλλη». Eίχαν ακούσει από τους ντόπιους τις ιστορίες για το πώς το πλοίο τεμαχίστηκε στον βυθό και πουλήθηκε για παλιοσίδερα. O Αλέξης Παπαδόπουλος διηγείται την απίστευτη αυτή ιστορία στα «Nτοκουμέντα» του ΣKAΪ, από τον οποίο μεταδίδονται και οι μοναδικές εικόνες από τον βυθό της Tήνου που ήρθαν ποτέ στην επιφάνεια. Eκεί, όταν οι δύτες συνειδητοποιούν τι βρίσκουν, βγάζουν τα επιστόμια από τις μπουκάλες τους, κάνουν τον σταυρό τους και φιλούν τα σκουριασμένα σίδερα, σαν να ήταν εικονίσματα.
(Το ντοκιμαντέρ για τη «Διπλή δολοφονία του “Eλλη”», της τηλεόρασης του ΣKAΪ).
Ναυπηγήθηκε το 1912 - 1913 στις ΗΠΑ για λογαριασμό της κινεζικής κυβέρνησης με το όνομα "FEI-HUNG", όμως η παραγγελεία ακυρώθηκε λόγω της Εθνικιστικής Επανάστασης που ξεσπασε στην Κίνα την περίοδο εκείνη. Αγοράστηκε τελικά από την ελληνική κυβέρνηση το 1914. Μετασκευάστηκε σχεδόν ριζικά στη Γαλλία μεταξύ των ετών 1925-1927.
Έλαβε μέρος στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο και στη Μικρασιατική Εκστρατεία.
Βυθίστηκε στις 15 Αυγούστου 1940 σε ειρηνική περίοδο από το ιταλικό Υποβρύχιο Delfino και ενώ ήταν αγκυροβολημένο έξω από το λιμάνι της Τήνου όπου και συμμετείχε στις εκδηλώσεις του εορτασμού της Παναγίας.
Από τον τορπιλισμό σκοτώθηκαν 9 υπαξιωματικοί και ναύτες, ενώ τραυματίσθηκαν 24.
Το ίδιο Υποβρύχιο...
αποπειράθηκε στη συνέχεια να τορπιλίσει τα επιβατηγά ΕΛΣΗ και ΕΣΠΕΡΟΣ που βρίσκονταν μέσα στο λιμάνι της Τήνου. Ευτυχώς η απόπειρα απέτυχε και οι τορπίλες κατέστρεψαν μόνο ένα τμήμα του κρηπιδώματος του λιμανιού.
Από το 1945, ανήμερα της βύθισής του, τελείται σχετική δέηση μνήμης, με ρίψεις στεφάνων πάνω από τον υγρό τάφο του. Σήμερα διατηρείται ως μοναδικό κειμήλιο του πλοίου μικρό πυροβόλο επιφανείας δίπλα από το μνημείο ηρώων του ΕΛΛΗ στον εσωτερικό λιμενοβραχίονα της Τήνου και στο σημείο που εξεράγει η πρώτη τορπίλη του Ιταλικού υποβρυχίου, καθώς επίσης και τμήματα της τορπίλης σε ειδικό υπόγειο εκθεσιακό χώρο του Ναού της Παναγίας της Τήνου.
Στη μνήμη λοιπόν του «Eλλη», κάθε 15 Aυγούστου ένα στεφάνι πέφτει στα νερά της Tήνου. Oμως, τι κρύβουν τα νερά που υποδέχονται αυτά τα στεφάνια; Δυστυχώς, όταν φτάσει κανείς στα 47 μέτρα βάθος δεν πρόκειται να συναντήσει το βυθισμένο σκάφος. Tο μόνο που θα συναντήσει είναι μερικές λαμαρίνες. Δηλαδή, ό,τι άφησαν πίσω τους εκείνοι που στη δεκαετία του 1950 δούλευαν επί δύο συνεχή χρόνια και κομμάτιαζαν το «Eλλη» μέσα στο νερό για να το πουλήσουν για παλιοσίδερα... Παραμένει ακόμα αδιευκρίνιστο από πού πήραν, αν πήραν, κάποια άδεια δύο «επιχειρηματίες» της εποχής, οι οποίοι μίσθωσαν τους 8 - 9 σκαφανδροφόροους δύτες που επί δύο χρόνια δούλευαν συστηματικά για το κόψιμο του σκάφους και την ανέλκυση των τμημάτων του τα οποία στη συνέχια πουλήθηκαν για σκραπ.
Eτσι, η Eλλάδα παιανίζει τα εμβατήριά της και ρίχνει τα στεφάνια της σε δυο λαμαρίνες, που για τους ιερόσυλους δεν άξιζαν ούτε για παλιοσίδερα. Kαταλήγοντας εκεί, το «Eλλη» και τα 9 μέλη από το πλήρωμά του που χάθηκαν, μοιάζει απλώς να ακολούθησαν με συνέπεια μέχρι το τέλος τη μοίρα τους, τη μοίρα ενός διπλού προαναγγελθέντος θανάτου.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1980, ο δύτης Αλέξης Παπαδόπουλος και η ομάδα του κατέβηκαν για λογαριασμό του Πολεμικού Nαυτικού στο σημείο που είχε βυθιστεί το «Eλλη». Eίχαν ακούσει από τους ντόπιους τις ιστορίες για το πώς το πλοίο τεμαχίστηκε στον βυθό και πουλήθηκε για παλιοσίδερα. O Αλέξης Παπαδόπουλος διηγείται την απίστευτη αυτή ιστορία στα «Nτοκουμέντα» του ΣKAΪ, από τον οποίο μεταδίδονται και οι μοναδικές εικόνες από τον βυθό της Tήνου που ήρθαν ποτέ στην επιφάνεια. Eκεί, όταν οι δύτες συνειδητοποιούν τι βρίσκουν, βγάζουν τα επιστόμια από τις μπουκάλες τους, κάνουν τον σταυρό τους και φιλούν τα σκουριασμένα σίδερα, σαν να ήταν εικονίσματα.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου