Jacqueline Worms de Romilly (March 26 1913 – December 18 2010)Πέθανε σε ηλικία 97 ετών, η μεγάλη ελληνίστρια και ακαδημαϊκός Ζακλίν ντε Ρομιγί, η οποία υπήρξε η πρώτη γυναίκα καθηγήτρια του College de France.
Τον θάνατό της ανακοίνωσε ο εκδότης της, Μπερνάρ ντε Φαλουά: «Ήταν άρρωστη από καιρό, παρ’ όλα αυτά είναι ένα πολύ μεγάλο σοκ».
Η Ζακλίν ντε Ρομιγί (γαλλ. Jacqueline Worms de Romilly, πατρικό Jacqueline David) (26 Μαρτίου 1913 - 18 Δεκεμβρίου 2010) ήταν Γαλλίδα κλασική φιλόλογος και ελληνίστρια. Από τις πλέον εξέχουσες προσωπικότητες στο χώρο των αρχαιοελληνικών σπουδών του εικοστού αιώνα, ήταν η πρώτη γυναίκα καθηγήτρια στο Κολέζ ντε Φρανς (Collège de France) και η δεύτερη γυναίκα που ανακηρύχθηκε ισόβιο μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας (Académie Francaise). Είναι διάσημη για τις μελέτες της στην αρχαιοελληνική γραμματεία της κλασικής εποχής και ειδικά στον Θουκυδίδη, καθώς και για το εκτεταμένο έργο της σχετικά με την ιστορία, τη γλώσσα και τον πολιτισμό της Αρχαίας Ελλάδας.
Υπήρξε εδώ και δεκαετίες η πλέον επίμονη και μάχιμη μελετήτρια και υπέρμαχος μιας υπόθεσης που για κάποιους έμοιαζε χαμένη: της διατήρησης και διάσωσης των ελληνικών γραμμάτων, της προάσπισης όλων των ιδεών που συμπυκνώνει ο αρχαιοελληνικός πολιτισμός. Περισσότερο από φίλη της Ελλάδας υπήρξε Ελληνίδα, ανακηρύχθηκε μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, πρέσβειρα του Ελληνισμού, ενώ έλαβε την ελληνική υπηκοότητα το 1995.
Η ίδια η Ζακλίν ντε Ρομιγύ πρόσφατα έγραφε πως έζησε πάνω από 80 χρόνια υπό την επιρροή των Ελλήνων συγγραφέων και πως ήθελε να μιλήσει και αυτή «για εκείνη τη δύναμη και το φως, για εκείνη την πιστή και την ελπίδα» που πάντοτε αντλούσε από αυτούς.
Σε στιγμές δύσκολες για την Ελλάδα, όπου η φήμη της τίθεται συχνά υπό αμφισβήτηση, η φωνή και το έργο της Ζακλίν ντε Ρομιγύ υπήρξαν καθοριστικά για την υπενθύμιση και ανύψωση του ελληνικού πολιτισμού, της ελληνικής γραμματείας. Σπάνια η χώρα μας αξιώθηκε τέτοιους συμμάχους. Η Ελλάδα σήμερα πενθεί» ανέφερε το υπουργείο στην ανακοίνωσή του.
Βιβλιογραφία στα ελληνικά
* Το ανθρώπινο μεγαλείο στον αιώνα του Περικλή, Ωκεανίδα, 2010.
* Πόσο επίκαιρη είναι η αθηναϊκή δημοκρατία σήμερα; Ερμής, 2009.
* Η ηπιότητα στην αρχαία ελληνική σκέψη, Νέα Σύνορα Α. Α. Λιβάνη, 2007.
* Άνοδος και πτώση των κρατών κατά τους αρχαίους Έλληνες συγγραφείς, Καρδαμίτσα, 2007.
* Η έξαρση της δημοκρατίας στην αρχαία Αθήνα, Άστυ, 2006.
* Από το φλάουτο στην Απολλώνια λύρα, Άστυ, 2005.
* Λεξικό της ελληνικής λογοτεχνίας Αρχαίας και Νέας, Ζαχαρόπουλος-Δαίδαλος, 2004.
* Μια ορισμένη αίσθηση της Ελλάδος, Άστυ, 2004.
* Ήρωες τραγικοί - Ήρωες λυρικοί, Άστυ, 2003.
* Ο φόβος και η αγωνία στο θέατρο του Αισχύλου, Άστυ, 2002.
* Η αρχαία Ελλάδα σε αναζήτηση της ελευθερίας, Άστυ, 2001.
* Η αρχαία Ελλάδα εναντίον της βίας, Άστυ, 2001.
* Ο χρόνος στην Ελληνική τραγωδία, Άστυ, 2001.
* Ο Θουκυδίδης και ο αθηναϊκός ιμπεριαλισμός, Παπαδήμας, 2000.
* Ο θησαυρός των λησμονημένων γνώσεων, Άστυ, 2000.
* Η εξέλιξη του πάθους - Από τον Αισχύλο στον Ευριπίδη, Άστυ, 2000.
* Έκτωρ, Άστυ, 1998.
* Έπος και δράμα, Σχολή Ι. Μ. Παναγιωτόπουλου, 1999.
* Προβλήματα της αρχαίας ελληνικής δημοκρατίας, Καρδαμίτσα, 1998.
* Η νεοτερικότητα του Ευριπίδη, Καρδαμίτσα, 1997
* Αρχαία ελληνική τραγωδία, Καρδαμίτσα, 1997.
* Συναντήσεις με την αρχαία Ελλάδα, Άστυ, 1997.
* Η ελληνική τραγωδία στο πέρασμα του χρόνου, Άστυ, 1996.
* Οι μεγάλοι σοφιστές στην Αθήνα του Περικλή, Καρδαμίτσα, 1994.
* Η οικοδόμηση της αλήθειας στο Θουκυδίδη, Παπαδήμας, 1994.
* Όμηρος, Ζαχαρόπουλος-Δαίδαλος, 1994.
* Σημερινές προοπτικές για το ομηρικό έπος, Καρδαμίτσα, 1992.
* Γιατί η Ελλάδα; Αστυ, 1990.
* Βάστα καρδιά μου - Η ανάπτυξη της ψυχολογίας στα Αρχαία Ελληνικά Γράμματα, Άστυ, 1990.
* Αλκιβιάδης, Άστυ, 1990.
* Ο νόμος στην Ελληνική σκέψη - Aπό τις Απαρχές στον Αριστοτέλη, Άστυ, 1990.
* Παιχνίδι φωτός στην Ελλάδα, Άστυ, 1990.
* Αρχαία ελληνική γραμματολογία, Καρδαμίτσα, 1988.
* Ιστορία και λόγος στον Θουκυδίδη, Μ.Ι.Ε.Τ, 1988.
Τον θάνατό της ανακοίνωσε ο εκδότης της, Μπερνάρ ντε Φαλουά: «Ήταν άρρωστη από καιρό, παρ’ όλα αυτά είναι ένα πολύ μεγάλο σοκ».
Η Ζακλίν ντε Ρομιγί (γαλλ. Jacqueline Worms de Romilly, πατρικό Jacqueline David) (26 Μαρτίου 1913 - 18 Δεκεμβρίου 2010) ήταν Γαλλίδα κλασική φιλόλογος και ελληνίστρια. Από τις πλέον εξέχουσες προσωπικότητες στο χώρο των αρχαιοελληνικών σπουδών του εικοστού αιώνα, ήταν η πρώτη γυναίκα καθηγήτρια στο Κολέζ ντε Φρανς (Collège de France) και η δεύτερη γυναίκα που ανακηρύχθηκε ισόβιο μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας (Académie Francaise). Είναι διάσημη για τις μελέτες της στην αρχαιοελληνική γραμματεία της κλασικής εποχής και ειδικά στον Θουκυδίδη, καθώς και για το εκτεταμένο έργο της σχετικά με την ιστορία, τη γλώσσα και τον πολιτισμό της Αρχαίας Ελλάδας.
Υπήρξε εδώ και δεκαετίες η πλέον επίμονη και μάχιμη μελετήτρια και υπέρμαχος μιας υπόθεσης που για κάποιους έμοιαζε χαμένη: της διατήρησης και διάσωσης των ελληνικών γραμμάτων, της προάσπισης όλων των ιδεών που συμπυκνώνει ο αρχαιοελληνικός πολιτισμός. Περισσότερο από φίλη της Ελλάδας υπήρξε Ελληνίδα, ανακηρύχθηκε μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, πρέσβειρα του Ελληνισμού, ενώ έλαβε την ελληνική υπηκοότητα το 1995.
Η ίδια η Ζακλίν ντε Ρομιγύ πρόσφατα έγραφε πως έζησε πάνω από 80 χρόνια υπό την επιρροή των Ελλήνων συγγραφέων και πως ήθελε να μιλήσει και αυτή «για εκείνη τη δύναμη και το φως, για εκείνη την πιστή και την ελπίδα» που πάντοτε αντλούσε από αυτούς.
Σε στιγμές δύσκολες για την Ελλάδα, όπου η φήμη της τίθεται συχνά υπό αμφισβήτηση, η φωνή και το έργο της Ζακλίν ντε Ρομιγύ υπήρξαν καθοριστικά για την υπενθύμιση και ανύψωση του ελληνικού πολιτισμού, της ελληνικής γραμματείας. Σπάνια η χώρα μας αξιώθηκε τέτοιους συμμάχους. Η Ελλάδα σήμερα πενθεί» ανέφερε το υπουργείο στην ανακοίνωσή του.
Βιβλιογραφία στα ελληνικά
* Το ανθρώπινο μεγαλείο στον αιώνα του Περικλή, Ωκεανίδα, 2010.
* Πόσο επίκαιρη είναι η αθηναϊκή δημοκρατία σήμερα; Ερμής, 2009.
* Η ηπιότητα στην αρχαία ελληνική σκέψη, Νέα Σύνορα Α. Α. Λιβάνη, 2007.
* Άνοδος και πτώση των κρατών κατά τους αρχαίους Έλληνες συγγραφείς, Καρδαμίτσα, 2007.
* Η έξαρση της δημοκρατίας στην αρχαία Αθήνα, Άστυ, 2006.
* Από το φλάουτο στην Απολλώνια λύρα, Άστυ, 2005.
* Λεξικό της ελληνικής λογοτεχνίας Αρχαίας και Νέας, Ζαχαρόπουλος-Δαίδαλος, 2004.
* Μια ορισμένη αίσθηση της Ελλάδος, Άστυ, 2004.
* Ήρωες τραγικοί - Ήρωες λυρικοί, Άστυ, 2003.
* Ο φόβος και η αγωνία στο θέατρο του Αισχύλου, Άστυ, 2002.
* Η αρχαία Ελλάδα σε αναζήτηση της ελευθερίας, Άστυ, 2001.
* Η αρχαία Ελλάδα εναντίον της βίας, Άστυ, 2001.
* Ο χρόνος στην Ελληνική τραγωδία, Άστυ, 2001.
* Ο Θουκυδίδης και ο αθηναϊκός ιμπεριαλισμός, Παπαδήμας, 2000.
* Ο θησαυρός των λησμονημένων γνώσεων, Άστυ, 2000.
* Η εξέλιξη του πάθους - Από τον Αισχύλο στον Ευριπίδη, Άστυ, 2000.
* Έκτωρ, Άστυ, 1998.
* Έπος και δράμα, Σχολή Ι. Μ. Παναγιωτόπουλου, 1999.
* Προβλήματα της αρχαίας ελληνικής δημοκρατίας, Καρδαμίτσα, 1998.
* Η νεοτερικότητα του Ευριπίδη, Καρδαμίτσα, 1997
* Αρχαία ελληνική τραγωδία, Καρδαμίτσα, 1997.
* Συναντήσεις με την αρχαία Ελλάδα, Άστυ, 1997.
* Η ελληνική τραγωδία στο πέρασμα του χρόνου, Άστυ, 1996.
* Οι μεγάλοι σοφιστές στην Αθήνα του Περικλή, Καρδαμίτσα, 1994.
* Η οικοδόμηση της αλήθειας στο Θουκυδίδη, Παπαδήμας, 1994.
* Όμηρος, Ζαχαρόπουλος-Δαίδαλος, 1994.
* Σημερινές προοπτικές για το ομηρικό έπος, Καρδαμίτσα, 1992.
* Γιατί η Ελλάδα; Αστυ, 1990.
* Βάστα καρδιά μου - Η ανάπτυξη της ψυχολογίας στα Αρχαία Ελληνικά Γράμματα, Άστυ, 1990.
* Αλκιβιάδης, Άστυ, 1990.
* Ο νόμος στην Ελληνική σκέψη - Aπό τις Απαρχές στον Αριστοτέλη, Άστυ, 1990.
* Παιχνίδι φωτός στην Ελλάδα, Άστυ, 1990.
* Αρχαία ελληνική γραμματολογία, Καρδαμίτσα, 1988.
* Ιστορία και λόγος στον Θουκυδίδη, Μ.Ι.Ε.Τ, 1988.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου